(28/12/2015, Saat: 01:57)Ruşeni bey Adlı Kullanıcıdan Alıntı: Bence hiç bekleme kardeşim.Bilemesi,kayışlaması,bakımı sorun olmayacaksa bir an önce çeliğe geç.Jiletler keskin ve hiç affetmiyor.Sedefle olduğum tıraşlarda çiziksiz nadirdir.Ama Ern var yaklaşık bir yıldır çizikli nadir.Yağ gibi akıyor çook memnunum.En son  Yeşil Astra ile olduğum tıraşta yüzüm 2-3 saat yandı.Bu benim görüşüm el elden üstündür bilemem.Hadi hayırlı çiziksiz tıraşlar.

(28/12/2015, Saat: 12:04)ms_1907 Adlı Kullanıcıdan Alıntı: Sanırım bana hitaben yazmışsınız komşum. İşin gerçeği bahsettiğiniz hususlar (bileme, kayışlama, bakım vs.) ve tabi ki maliyet benim için etken. Sorundan öte uğraşacak çok vaktim yok ve fazla bütçe ayırmak istemiyorum. Bu nedenle şimdilik jiletli tercih ettim ama ileride hedeflerim arasında çelik var. Eğer kısa sürede elim alışır ve pratik kazanırsam bu süreyi daha erkene çekebilirim. Desteğiniz için teşekkürler.

(29/12/2015, Saat: 02:18)Ruşeni bey Adlı Kullanıcıdan Alıntı: Haklısınız size hitaben yazdım,bu arada jiletli bir ustura ve iyi jiletler almışsınız.Hayırlı olsun.Burda herkes kardeş ve deneyimlerini paylaşıyor,hepimiz faydalanıyoruz bu bilgilerden.Çeliğe geçişiniz fazla sürmeyecek bence,hayırlı akşamlar.

(29/12/2015, Saat: 18:26)drksngl Adlı Kullanıcıdan Alıntı: Uğraşması sanılanın aksine hiç zahmetli değil. Sadece biraz teknik gerekiyor. Bilenmiş olarak aldığım usturayı hala kayışlayarak ilk aldığım keskinlikte kullanabiliyorum. Tabii ki sıfırdan başlayınca ilk başlarda alışana kadar zorlanılıyor. Bunun sebebi de düzgün kayışlamayı daha yeni yeni öğrenmem. İlk kayışlama çalışmalarımda bir fark göremesem de şimdi perde aralarında bile birkaç kayışlamada keyfi katlanarak artıyor. Çelik için söyleyebileceğim tek şey sabır ve istek. Çelik size bu sabrın ve isteğin hakkını fazlasıyla veriyor zaten. Geleneksel tıraş başlı başına sabır gerektirmiyor mu zaten? Herşey için acele ettiğimiz şu zamanlarda biraz kendimize sakince vakit ayırıp, keyifle kendimizi dinleyerek yaptığımız bir hobi değil mi bu?
Maliyet olarak evet taşlar çok maliyetli ama kayış olduktan sonra inanın uzun bir süre taşa ihtiyacınız olmayacak. Önemle belirtmem lazım ki usturanın ağzını, sakal ve teninizden başka herhangi bir yüzeye sürtmediğiniz ve dokundurmadığınız sürece taşa ihtiyacınız yok. Başlamadan önce ben de taş konusunda acele ediyordum. Çünkü hemen körelecek, bir iki tıraş sonra kullanamayacağım endişesi vardı. Daha kayışlamayı bile yeni yeni öğrenmeye başlarken nasıl bir cahillikle taş işine girmeyi düşündüğümü görüyorum şu anda (Bana laf anlatmaya çalışan üstadlarıma selam ederim buradan ). Tıraş olmasanız bile ucuz bir ustura alın, kayışlayın, kolunuzda bacağınızda deneyin en azından. Kayışlarken nasıl tutulmalı, elinizde nasıl hareket etmeli, nasıl kurulanmalı, nerelerine dokunulmalı, nerelerine hassas davranmalı gibi incelikleri öğrenin. El alışkanlığı kazanırsınız kısacası. Gittikçe, hht testi bile yapabilecek derecede iyi kayışlama yapabildiğinizi görünce ilk adım tamam diyeceksiniz. Ondan sonra zahmetsiz keyifli tıraşlar başlıyor. Gerisi zaten sizin tıraş tekniğinize ve keyfinize kalmış. Sırf, bu teknik öğrenme, bakımını öğrenme işinde bile fazlasıyla keyif alacağınızı garanti ederim.

(09/12/2015, Saat: 23:49)drksngl Adlı Kullanıcıdan Alıntı: Merhabalar, foruma ancak üye olabildim fakat uzun süredir takip ediyorum. Geleneksel tıraşa ilk olarak Lord Sparhawk üstadın bloguna rastlamam ile başladım. Askerde, bizim gazinonun berberinde boş vakitlerimde jiletli ustura kullanmayı öğrendim. Geldikten sonra da jiletli ustura ile tıraşa devam ettim. Ne zamandır çelik usturalara merakım vardı. Askerlik bitti, iş güç falan derken sonunda forumdan @taskind üstadla tanıştım ve ilk ekipmanlarımı kendisi, gayet samimi bir şekilde sağladı sağolsun. Nasıl bir aile olduğunuzu o zaman daha iyi anladım. Bugün ilk tıraşımı oldum. O kadar keyifliydi ki anlatamam Önce bir duşun ardından ılık suda beklettiğim fırçamın fazla suyunu yavaşça silkeledim. Cellamı açtım. Acıbadem kokusunu içime çektikten sonra fırçamı sabunla yükledim ve köpürtmeye başladım. Köpük istediğim kıvama gelmeye başladıkça sabırsızlığım arttı. Yüzümü ılık suyla güzelce ıslattım. Usturam tezgahta yatıyor ve bu ritüeli izliyordu. Köpüğü güzelce yüzüme uyguladım ve istediğim gibi bir kıvam elde ettim. Usturamı aldım ve yüzüme biraz heyecanlı, biraz da korkarak yaklaştırdım. Ustura yavaşça yüzümde kayarken sakallarımdan çıkan çıtırtıları biraz hayret, biraz zevkle dinliyordum. Elim alıştıkça daha uzun geçişler yapmaya başladım. Ustura resmen yüzümde dans ederken sakallarım çıtırdayarak çeliğe boyun eğiyorlardı. Çelik resmen "sen beni yüzüne yaklaştır yeter. Gerisini ben hallederim diyor". Hatta denemek için açıyı biraz daha dikleştirdim ama çeliğin, jiletlide olmayan yumuşak ve aynı zamanda sert yapısı yüzümde resmen akıyordu. Çelik yekpare ve sert yapısıyla gerçekten güven veriyor üstadlar. İlk perdeyi böylece tamamladım ve jiletlide, tahrişten korkutuğum için yapmaya cesaret edemediğim ikinci perdeye başladım. İkinci perdeyi de keyifle tamamladım. Yüzümü soğuk suyla yıkadım ve usturamı güzelce kuruladıktan sonra bir dahaki tıraşa hazır olarak yerine kaldırdım. Beni böyle bir keyifle tanıştıran bütün Geltir ailesine selamlar.

(29/12/2015, Saat: 18:26)drksngl Adlı Kullanıcıdan Alıntı: Uğraşması sanılanın aksine hiç zahmetli değil. Sadece biraz teknik gerekiyor. Bilenmiş olarak aldığım usturayı hala kayışlayarak ilk aldığım keskinlikte kullanabiliyorum. Tabii ki sıfırdan başlayınca ilk başlarda alışana kadar zorlanılıyor. Bunun sebebi de düzgün kayışlamayı daha yeni yeni öğrenmem. İlk kayışlama çalışmalarımda bir fark göremesem de şimdi perde aralarında bile birkaç kayışlamada keyfi katlanarak artıyor. Çelik için söyleyebileceğim tek şey sabır ve istek. Çelik size bu sabrın ve isteğin hakkını fazlasıyla veriyor zaten. Geleneksel tıraş başlı başına sabır gerektirmiyor mu zaten? Herşey için acele ettiğimiz şu zamanlarda biraz kendimize sakince vakit ayırıp, keyifle kendimizi dinleyerek yaptığımız bir hobi değil mi bu?
Maliyet olarak evet taşlar çok maliyetli ama kayış olduktan sonra inanın uzun bir süre taşa ihtiyacınız olmayacak. Önemle belirtmem lazım ki usturanın ağzını, sakal ve teninizden başka herhangi bir yüzeye sürtmediğiniz ve dokundurmadığınız sürece taşa ihtiyacınız yok. Başlamadan önce ben de taş konusunda acele ediyordum. Çünkü hemen körelecek, bir iki tıraş sonra kullanamayacağım endişesi vardı. Daha kayışlamayı bile yeni yeni öğrenmeye başlarken nasıl bir cahillikle taş işine girmeyi düşündüğümü görüyorum şu anda (Bana laf anlatmaya çalışan üstadlarıma selam ederim buradan ). Tıraş olmasanız bile ucuz bir ustura alın, kayışlayın, kolunuzda bacağınızda deneyin en azından. Kayışlarken nasıl tutulmalı, elinizde nasıl hareket etmeli, nasıl kurulanmalı, nerelerine dokunulmalı, nerelerine hassas davranmalı gibi incelikleri öğrenin. El alışkanlığı kazanırsınız kısacası. Gittikçe, hht testi bile yapabilecek derecede iyi kayışlama yapabildiğinizi görünce ilk adım tamam diyeceksiniz. Ondan sonra zahmetsiz keyifli tıraşlar başlıyor. Gerisi zaten sizin tıraş tekniğinize ve keyfinize kalmış. Sırf, bu teknik öğrenme, bakımını öğrenme işinde bile fazlasıyla keyif alacağınızı garanti ederim.

(29/12/2015, Saat: 18:50)m y r Adlı Kullanıcıdan Alıntı: Böylesine önemli bir konuda insanları korkutmak yerine, onları motive edici şu cümleleriniz, gerçekten takdir edilmeli.

Tabiki hiçbir şey kolay değildir, ama artistlik yapmaya da gerek yok... Bir kere berberde tıraş olurken sordum, "ben kendimi ustura ile tıraş edebilir miyim" Berber müthiş bir ses tonuyla hükmedercesine ve sanki aslında padişahmış da kılık değiştirmiş berber gibi görünüyormuş edasıyla "hadi canım" dedi... "Ben bile kendimi tıraş edemiyorum..."

Şimdi aradan biraz zaman geçti ve ben kendi kendimi berberdeki o basit sedef ustura ile çok da rahat tıraş edebiliyorum. Ne olmuş yani? İnsan 3-5 deneme yapınca, sonra taşlar yavaşça yerine oturuyor.

O berber, sanırım ezik bir insandı. Hayata dair tek büyük artısı karşısındaki insanı tıraş edebilmekti. Ki yıllarca ettiler sandık, oysaki tıraş ettikleri falan da yokmuş. Suratımızı kazıyıp gönderiyorlarmış en kalitesiz ürünlerle. Evet, bu en büyük artısı olan ustura kullanma yeteneğini basite alıp, "tabi ki sen de yaparsın" dese, o berberden geriye sadece bir "sıfır" kalacak.

Çelik ustura işi hobidir, üstadın söylediği gibi hiç de korkulacak bir şey değildir. Bir hobiye gönül vermek zaten her şeyi bitiriyor. Misal eşim 5.000 parçalık puzzle'lar ile uğraşırken, yaptığı şey bana aşırı angarya geliyor.

Ne diyor şarkıda "...yollar kısa geliyor bu sevdaya düşeli..."