Bekar / Yalnız Yaşayanlar

[godsyndrome]

35 yaşında evlenebilmiş biri olarak yalnız yaşayanlar konusunda yorum yapabilirim sanırım Bu forumdaki insanların ortak özelliği titiz olmaları, standartın üstünde beklenti sahibi olmaları, alışılmışın dışında merak/heves/ilgi alanları olması. Evlilik zaten zorken bu tarz insanlar için daha da zor. Eğer kendinizden memnunsanız yalnızlığın verdiği huzuru hiçbir şey vermiyor. Ben evli ve mutlu olan azınlıktayım. Yıldız Kenter söylemişti sanırım mutlu evliliğin sırrı birbirinizin yalnızlığına dokunmamaktır diye. Tam burada olağanüstü bir tavsiye vereyim. Bekarsanız bekarlığın, evliyseniz evliliğin tadını çıkarın

[jegal]

@jegal 'saksı çatlatma' ne anlama geliyor ? ilk defa senden duyuyorum .

@abdussamedy

[ziyanınjileti]

Daha çok gencim, yolun başındayım ve bekar olmam tabi ki normal. Ama bazen bekar olarak yaşamanın daha özgür olduğunu düşünürüm. Seni kısıtlayan bir şey yoktur. Yarını düşünmeden yaşayabilirsin. İstediğin an istediğini yapabilirsin, kimseden izin almazsın. Eve geç geldin diye trip yemezsin mesela. Kendine pahalı eşyalar, lüks ürünler alabilirsin, saklayacak kimsen yoktur. Kendi geleceğin için plan, program yaparsın. Kendine çalışır ve kendin yersin.
Ama daha sonra bunları ne kadar mutlu yapabileceğimi düşünürüm. Sürekli insan içinde olamayız. Elbet bir gün belli bir zaman aralığında yalnız kalacağız. O zaman o an arıyorsun bence. O arkadaşların, sosyal çevren seni mutlu eden ve senin onları mutlu etmenle varlar. Ama o çevre senin sıkıntında, sorununda veya bir problem yaşadığında yanında yoklar. Kimse de sizi o an çekmek istemez zaten, açık konuşalım. Özellikle 35'inden sonra çocukluk anını oluşturan başyapıtlar kaybolduğunda ne kadar yalnızlaştığını daha iyi anlarsın. Evet, yukarıda belirttiklerimi yaparsın ama ne kadar mutlu yaparsın..? Bunları hep soruyorum kendime. Yani bana göre ne kadar bekarlık sultanlıktır desek de, bir noktadan sonra yalnızlık çok zor diye düşünüyorum. Yaş kemale erip, durulunca, insan bir ses, bir nefes istiyor. İşte burada önemli olan nokta o yanınızda olmasını istediğiniz sesin, nefesin sizin sesinizi, nefesinizi kesmemesi. Naçizane fikrim, bence hayat o zaman güzel diye düşünüyorum.

Geçen sene vefat eden sevdiğim büyük şair, üstad Cemal Safi'nin de dediği gibi: Gerçek aşk, şans oyunları gibi. Hayali bile mutlu edebiliyor insanı; fakat tuttura bilene 'aşk' olsun.

[kokopelli]

35 yaşında evlenebilmiş biri olarak yalnız yaşayanlar konusunda yorum yapabilirim sanırım Bu forumdaki insanların ortak özelliği titiz olmaları, standartın üstünde beklenti sahibi olmaları, alışılmışın dışında merak/heves/ilgi alanları olması. Evlilik zaten zorken bu tarz insanlar için daha da zor. Eğer kendinizden memnunsanız yalnızlığın verdiği huzuru hiçbir şey vermiyor. Ben evli ve mutlu olan azınlıktayım. Yıldız Kenter söylemişti sanırım mutlu evliliğin sırrı birbirinizin yalnızlığına dokunmamaktır diye. Tam burada olağanüstü bir tavsiye vereyim. Bekarsanız bekarlığın, evliyseniz evliliğin tadını çıkarın

Bu çok doğru. Herkesin kendine ait alanının, zamanının olması kesinlikle şart. Abartırsanız biraz soğukluk oluyor gerçi.

Daha çok gencim, yolun başındayım ve bekar olmam tabi ki normal. Ama bazen bekar olarak yaşamanın daha özgür olduğunu düşünürüm. Seni kısıtlayan bir şey yoktur. Yarını düşünmeden yaşayabilirsin. İstediğin an istediğini yapabilirsin, kimseden izin almazsın. Eve geç geldin diye trip yemezsin mesela. Kendine pahalı eşyalar, lüks ürünler alabilirsin, saklayacak kimsen yoktur. Kendi geleceğin için plan, program yaparsın. Kendine çalışır ve kendin yersin.
Ama daha sonra bunları ne kadar mutlu yapabileceğimi düşünürüm. Sürekli insan içinde olamayız. Elbet bir gün belli bir zaman aralığında yalnız kalacağız. O zaman o an arıyorsun bence. O arkadaşların, sosyal çevren seni mutlu eden ve senin onları mutlu etmenle varlar. Ama o çevre senin sıkıntında, sorununda veya bir problem yaşadığında yanında yoklar. Kimse de sizi o an çekmek istemez zaten, açık konuşalım. Özellikle 35'inden sonra çocukluk anını oluşturan başyapıtlar kaybolduğunda ne kadar yalnızlaştığını daha iyi anlarsın. Evet, yukarıda belirttiklerimi yaparsın ama ne kadar mutlu yaparsın..? Bunları hep soruyorum kendime. Yani bana göre ne kadar bekarlık sultanlıktır desek de, bir noktadan sonra yalnızlık çok zor diye düşünüyorum. Yaş kemale erip, durulunca, insan bir ses, bir nefes istiyor. İşte burada önemli olan nokta o yanınızda olmasını istediğiniz sesin, nefesin sizin sesinizi, nefesinizi kesmemesi. Naçizane fikrim, bence hayat o zaman güzel diye düşünüyorum.

Geçen sene vefat eden sevdiğim büyük şair, üstad Cemal Safi'nin de dediği gibi: Gerçek aşk, şans oyunları gibi. Hayali bile mutlu edebiliyor insanı; fakat tuttura bilene 'aşk' olsun.

O doğru ama bu da öyle. Bir noktadan sonra tanıdığınız, sevdiğiniz insanları bir bir kaybetmek insana koyuyor. Hayır, önce anlamıyorsunuz belki ama sonrasında insan aslında cocuklugunuzdaki sizin adım adım yalnız kaldığını anlıyor. Evliliğinizin bu boşluğu ne kadar doldurabildigi ise hala muammalı. Bekarlık daha da zor olmalı. Belki ancak kalabalik bir aileyseniz.

---
Ps: Yalnız kalmamak için çocuk yapabilirsiniz tabi

[Southwestern]

Arkadaslar, tabii ki yalnizlik yetiskin insanin dogasina aykiri. Ama bir de bekarlik sultanliktir diye bir atasozumuz var... Ozellikle genc kardeslerime benim diyecegim sudur ki, aile kurmanin tek dezavantaji uzerinize coken sorumluluk duygusudur, hele bir de cocugunuz olursa. Kimi insan daha evlenmeden dunyanin yukunu omuzlarinda hisseder, kimi insan coluga cocuga karisir ama bir cocuk gibi gamsiz yasar gider. Ikisinin de fazlasi zarar, nasil hosunuza gidiyorsa oyle yasayin...

[ziyanınjileti]

Bu çok doğru. Herkesin kendine ait alanının, zamanının olması kesinlikle şart. Abartırsanız biraz soğukluk oluyor gerçi.


O doğru ama bu da öyle. Bir noktadan sonra tanıdığınız, sevdiğiniz insanları bir bir kaybetmek insana koyuyor. Hayır, önce anlamıyorsunuz belki ama sonrasında insan aslında cocuklugunuzdaki sizin adım adım yalnız kaldığını anlıyor. Evliliğinizin bu boşluğu ne kadar doldurabildigi ise hala muammalı. Bekarlık daha da zor olmalı. Belki ancak kalabalik bir aileyseniz.

---
Ps: Yalnız kalmamak için çocuk yapabilirsiniz tabi

Yalnız kalmamak değil aslında. Konu çocuk filan da değil. Aile kuran biri, kendi aile büyüklerini kaybettiğinde bunun acısını, duygusal zorluğunu bekar bir insandan daha az yaşadığını gözlemliyorum. İlk zamanları saymıyorum tabii ki. Ama sonraki süreçte yalnız insan bunun duygusal zorluğunu daha çok yaşıyor. Tabii bekarlığında kendine göre ayrı güzelliği var. Ama dediğim gibi belli bir yaştan sonra bekarlık sultanlıktır diyemiyorsunuz, çünkü duygularınız çok farklılaşıyor. En azından benim çevremde olan yaşı 50'yi geçmiş bir çok abilerim ''şimdiki kafam olsa'' sözcüğünü daha sık kullanmaya başlıyor. O yaştan sonra yapılan evliliğin ne üzerine yapıldığı da tartışılır tabi, orası da ayrı bir konu...

[EskUyeMhmt_G]

Okul bitimi işe başladıktan sonra 4 yıl bekar yaşadım. 3 yıl evlilik hayatından sonra eşimin devlet memuru olarak farklı bir şehire atanması dolayısıyla neredeyse 2 yıldır evli bekar yaşıyorum. Sanırım bir süre daha devam edecek evli bekar hayatım.

Bekar, evli ve evli bekar olarak geçirdiğim şu son 9 yılda düşündüklerim;

Evet bekarlık sultanlıktır ancak bir yere kadar,

Evlilik çok güzel bir yaşam sunuyor ancak gerçek anlamda ruh eşinizi bulduysanız (ben bu anlamda şanslı olan azınlıkta olduğumu düşünüyorum),

Yeniden bekarlığa gelince; insan gerçek anlamda büyük bir boşluğa düşüyor, canının yarısı sanki başka bir yerde ve son derece güzel giden bir birlikteliğe ara vermek gerçekten üzücü. Hayat bir nevi anlamsızlaşıyor ve yeniden anlamlandırabilmek için çok çaba sarfetmeniz gerekiyor.

Geltir'le de hayatımın anlamsızlaştığının 3'üncü ayında tanıştım ve siz değerli dostlarla birşey paylaşmak gerçekten keyif verici.

Umarım bekarlar en kısa zamanda hayat arkadaşını bulur ve çekirdek aile denen o varlıkla mükemmel bir hayata kavuşur, evli olanların ise daha da mutlu bir hayat sürer.

Allahtan herkese mutlu bir hayat diliyorum.

Son söz hayırlısı neyse o olur, fazla da bırkalamamak lazım. Hayattan keyif almaya bakalım. Bir daha gelmeyeceğiz...

[crestor]

Okul bitimi işe başladıktan sonra 4 yıl bekar yaşadım. 3 yıl evlilik hayatından sonra eşimin devlet memuru olarak farklı bir şehire atanması dolayısıyla neredeyse 2 yıldır evli bekar yaşıyorum. Sanırım bir süre daha devam edecek evli bekar hayatım.

Bekar, evli ve evli bekar olarak geçirdiğim şu son 9 yılda düşündüklerim;

Evet bekarlık sultanlıktır ancak bir yere kadar,

Evlilik çok güzel bir yaşam sunuyor ancak gerçek anlamda ruh eşinizi bulduysanız (ben bu anlamda şanslı olan azınlıkta olduğumu düşünüyorum),

Yeniden bekarlığa gelince; insan gerçek anlamda büyük bir boşluğa düşüyor, canının yarısı sanki başka bir yerde ve son derece güzel giden bir birlikteliğe ara vermek gerçekten üzücü. Hayat bir nevi anlamsızlaşıyor ve yeniden anlamlandırabilmek için çok çaba sarfetmeniz gerekiyor.

Geltir'le de hayatımın anlamsızlaştığının 3'üncü ayında tanıştım ve siz değerli dostlarla birşey paylaşmak gerçekten keyif verici.

Umarım bekarlar en kısa zamanda hayat arkadaşını bulur ve çekirdek aile denen o varlıkla mükemmel bir hayata kavuşur, evli olanların ise daha da mutlu bir hayat sürer.

Allahtan herkese mutlu bir hayat diliyorum.

Son söz hayırlısı neyse o olur, fazla da bırkalamamak lazım. Hayattan keyif almaya bakalım. Bir daha gelmeyeceğiz...

Yaklaşık 12 yıllık mutlu bir evliliği olan ve sizin gibi mecburi olarak eşimden 4 ay gibi kısa da olsa ayrılık yaşayan birisi olarak sizi çok iyi anlıyorum.Yazınızı okurken sizin adınıza çok üzüldüm,içim buruldu inanın. Umarım en kısa sürede çekirdek aile olarak tekrar bir araya gelir ve bir daha ayrılmazsınız.

[EskUyeMhmt_G]

Yaklaşık 12 yıllık mutlu bir evliliği olan ve sizin gibi mecburi olarak eşimden 4 ay gibi kısa da olsa ayrılık yaşayan birisi olarak sizi çok iyi anlıyorum.Yazınızı okurken sizin adınıza çok üzüldüm,içim buruldu inanın. Umarım en kısa sürede çekirdek aile olarak tekrar bir araya gelir ve bir daha ayrılmazsınız.

Teşekkür ederim @crestor komşum. İnşallah.