Bekar / Yalnız Yaşayanlar

[kokopelli]

35 yaşında evlenebilmiş biri olarak yalnız yaşayanlar konusunda yorum yapabilirim sanırım Bu forumdaki insanların ortak özelliği titiz olmaları, standartın üstünde beklenti sahibi olmaları, alışılmışın dışında merak/heves/ilgi alanları olması. Evlilik zaten zorken bu tarz insanlar için daha da zor. Eğer kendinizden memnunsanız yalnızlığın verdiği huzuru hiçbir şey vermiyor. Ben evli ve mutlu olan azınlıktayım. Yıldız Kenter söylemişti sanırım mutlu evliliğin sırrı birbirinizin yalnızlığına dokunmamaktır diye. Tam burada olağanüstü bir tavsiye vereyim. Bekarsanız bekarlığın, evliyseniz evliliğin tadını çıkarın

Bu çok doğru. Herkesin kendine ait alanının, zamanının olması kesinlikle şart. Abartırsanız biraz soğukluk oluyor gerçi.

Daha çok gencim, yolun başındayım ve bekar olmam tabi ki normal. Ama bazen bekar olarak yaşamanın daha özgür olduğunu düşünürüm. Seni kısıtlayan bir şey yoktur. Yarını düşünmeden yaşayabilirsin. İstediğin an istediğini yapabilirsin, kimseden izin almazsın. Eve geç geldin diye trip yemezsin mesela. Kendine pahalı eşyalar, lüks ürünler alabilirsin, saklayacak kimsen yoktur. Kendi geleceğin için plan, program yaparsın. Kendine çalışır ve kendin yersin.
Ama daha sonra bunları ne kadar mutlu yapabileceğimi düşünürüm. Sürekli insan içinde olamayız. Elbet bir gün belli bir zaman aralığında yalnız kalacağız. O zaman o an arıyorsun bence. O arkadaşların, sosyal çevren seni mutlu eden ve senin onları mutlu etmenle varlar. Ama o çevre senin sıkıntında, sorununda veya bir problem yaşadığında yanında yoklar. Kimse de sizi o an çekmek istemez zaten, açık konuşalım. Özellikle 35'inden sonra çocukluk anını oluşturan başyapıtlar kaybolduğunda ne kadar yalnızlaştığını daha iyi anlarsın. Evet, yukarıda belirttiklerimi yaparsın ama ne kadar mutlu yaparsın..? Bunları hep soruyorum kendime. Yani bana göre ne kadar bekarlık sultanlıktır desek de, bir noktadan sonra yalnızlık çok zor diye düşünüyorum. Yaş kemale erip, durulunca, insan bir ses, bir nefes istiyor. İşte burada önemli olan nokta o yanınızda olmasını istediğiniz sesin, nefesin sizin sesinizi, nefesinizi kesmemesi. Naçizane fikrim, bence hayat o zaman güzel diye düşünüyorum.

Geçen sene vefat eden sevdiğim büyük şair, üstad Cemal Safi'nin de dediği gibi: Gerçek aşk, şans oyunları gibi. Hayali bile mutlu edebiliyor insanı; fakat tuttura bilene 'aşk' olsun.

O doğru ama bu da öyle. Bir noktadan sonra tanıdığınız, sevdiğiniz insanları bir bir kaybetmek insana koyuyor. Hayır, önce anlamıyorsunuz belki ama sonrasında insan aslında cocuklugunuzdaki sizin adım adım yalnız kaldığını anlıyor. Evliliğinizin bu boşluğu ne kadar doldurabildigi ise hala muammalı. Bekarlık daha da zor olmalı. Belki ancak kalabalik bir aileyseniz.

---
Ps: Yalnız kalmamak için çocuk yapabilirsiniz tabi