03/09/2012, Saat: 12:29
Aersin komşum AISI ve SAE dahil 10xx sınıfındaki çelikleri karbon çelikleri sınıfına alıyorlarken, o karbon çeliği deyince dalga geçecek arkadaşlarla görüşmek isterim ben. Her şeyin bir sınıfı olduğu gibi karbon çelikleri de bir grubun elemanıdır ve içlerinde bu ulusal kodlandırmalara göre teknik olarak isimlendirilirler. Şimdi senin dediğin kantalup'a hayır o kavun değil, kantalup o demek gibi oluyor. Dalga geçen kendi cahilliğine dalga geçmelidir. 
Senin bahsini ettiğin yüksek hızlı çeliklerin ya da soğuk iş pres çeliklerinin kullanılmasına zaten gerek yok sakal tıraşı dünyasında. Dolayısıyla usturalarda kullanılan çelikler de kendi aralarında kendi spesifikasyonlarına göre sert yumuşak adlandırılıyor.
Çelikteki karbon miktarı az ya da çok çeliği sertleştirmesi sonuç olarak yine çeliği sertleştiren alaşım elemanlarından biri olduğunu gösteriyor mu göstermiyor mu?
Şimdi tungsten karbür'ü usturada kullanılan temel çeliklerle kıyaslamanın mantığı nedir? Biri senin de dediğin gibi kıl, et, sebze kesmek amaçlı diğeri yüksek alaşımlı çelikleri ve takım çeliklerini işleme amaçlı. O zaman kıyasın manası nedir?
"hohhooy bu da çelik mi, biz nelerle çalışıyoruz" tavrının bu tıraş forumunda gerekliliği var mıdır?
Japon emmiler o kılıçları 12 -13 yüzyılın birikmiş deneyimiyle geleneksel yöntemlere dayanarak yapıyorlar. Olay mükemmeli elde etmek değil, geleneklere bağlı kalarak emek harcayarak bir eser vermek. Tıpkı el yapımı bir müzik enstrümanı ya da masif mobilya gibi. Her alanda her şey'in makineler ve bilgisayarlarla yapılmışı en değerlisi ya da en iyisi olarak kabul edilmez.
Bugün son teknolojiyle üretilen bir katananın değeri, geleneksel yöntemlerle 70 yaş üzerindeki demirci ustalarının yaptıkları kılıçlar yanında solda sıfırdır. Hatta Japonyada bunlara eser gözüyle bakılır ve korumalı müzelerde sergilenir. Bugün Japonyada sertifikalı bir kılıç yapımcısının dahi yılda 3 kılıçtan fazla kılıç yapması yasaklanmıştır. Bunun nedeni de kalitenin düşmemesi içindir. Yani nicelik değil nitelik.
Artık konuyu da çelik ya da katanadan ziyade tekrar metylan'a geri döndürelim. Son zamanlarda çok fazla konu dışına çıkıyoruz.
Senin bahsini ettiğin yüksek hızlı çeliklerin ya da soğuk iş pres çeliklerinin kullanılmasına zaten gerek yok sakal tıraşı dünyasında. Dolayısıyla usturalarda kullanılan çelikler de kendi aralarında kendi spesifikasyonlarına göre sert yumuşak adlandırılıyor.
Çelikteki karbon miktarı az ya da çok çeliği sertleştirmesi sonuç olarak yine çeliği sertleştiren alaşım elemanlarından biri olduğunu gösteriyor mu göstermiyor mu?
Şimdi tungsten karbür'ü usturada kullanılan temel çeliklerle kıyaslamanın mantığı nedir? Biri senin de dediğin gibi kıl, et, sebze kesmek amaçlı diğeri yüksek alaşımlı çelikleri ve takım çeliklerini işleme amaçlı. O zaman kıyasın manası nedir?
"hohhooy bu da çelik mi, biz nelerle çalışıyoruz" tavrının bu tıraş forumunda gerekliliği var mıdır?
Japon emmiler o kılıçları 12 -13 yüzyılın birikmiş deneyimiyle geleneksel yöntemlere dayanarak yapıyorlar. Olay mükemmeli elde etmek değil, geleneklere bağlı kalarak emek harcayarak bir eser vermek. Tıpkı el yapımı bir müzik enstrümanı ya da masif mobilya gibi. Her alanda her şey'in makineler ve bilgisayarlarla yapılmışı en değerlisi ya da en iyisi olarak kabul edilmez.
Bugün son teknolojiyle üretilen bir katananın değeri, geleneksel yöntemlerle 70 yaş üzerindeki demirci ustalarının yaptıkları kılıçlar yanında solda sıfırdır. Hatta Japonyada bunlara eser gözüyle bakılır ve korumalı müzelerde sergilenir. Bugün Japonyada sertifikalı bir kılıç yapımcısının dahi yılda 3 kılıçtan fazla kılıç yapması yasaklanmıştır. Bunun nedeni de kalitenin düşmemesi içindir. Yani nicelik değil nitelik.
Artık konuyu da çelik ya da katanadan ziyade tekrar metylan'a geri döndürelim. Son zamanlarda çok fazla konu dışına çıkıyoruz.
http://tiraskeyfim.blogspot.com/
http://saklinotalar.blogspot.com/
http://saklinotalar.blogspot.com/