Konu icin tesekkurler guzel bir konu her ne kadar yorumları cok detaylı okumadıysamda.
Bu konu birseyi aklıma getirdi. Seneler once lise caglarındayız. Cok yakın arkadasım Bora var. Okul servisinde Dedemin Toyotası var, kacırıp araba kullanmayı ogrenelim mi dedi. Tamam dedim. Filmlerdeki gibi saatlerimizi ayarladık.
Benim baba ile iliskim boyle isci patron arasındaki iliski gibi. Oyle simdiki baba ve cocuklar gibi arkadas havamız yok. Adam katı ve despot. Hani evden kacarken yakalansak ne yapar ne tepki verir bilemiyorum.
Sabahın 2sine kadar evde herkesin uyumasını bekledim. Kıyafetli cantamı hazırlamıstım. Koridorda pijamalarla surunerek, alnımdan ter gelecek sekilde sokak kapısını sessiz sekilde acmaya calısarak pijamalarla sokak kapısının dısına cııktım. Kapı onunde cantadan kıyafetleri degistirip ortamdan tuydum.
Dısarıda arkadasla bulusup yakındaki dededisinin evine gittik ve o Toyotayı kacırdık. Garaj cıkısı egimli yokus. Arkadas dedi ben kullanamam sen kullan. Hayatımızda araba kullanmamısız, o yokusa bakınca aklıma ilk gelen bu karanlıkta o pedalları nasıl gorecem bu yokustan nasıl cıkacam...
Simdi seneler sonra araba kullananıcıları guluyordur, pedallar karanlıkta olsa ne yazar aydınlıkta olsa ne yazar, bakmıyoruz nasıl olsa diye. Ama o ilk araba kullanısında inanın stresim oydu.
Bu seffaf tıras urunleri ile sakalı goreyim mevzusuda, bana bu karanlıkta pedal mevzusunu hatırlattı. İnanın kas hafızanız olustuktan sonra bunlara hic gerek duymayacaksınız. Kendi yuzunuzun sakal cıkıs yonlerini ve bu yonlere gore tıras olmayı bir zaman oturtup tekrarladıktan sonra, tıras olurken tırası bile dusunmeyeceksiniz. Muzikle zevkle belki baska hayallere dalmıs dusunurken tırasınız olup bitecek. Aynı arabanın yolu bulması gibi. Eve gelirsin ama nasıl geldigini cok bilmezsin. Kas hafızasıdır.
Arabaya ne oldu derseniz, 5-6 kere kacırdık. Bir gun giris kattaki komsu bizi hırsız sanmıs, sonunda bir gece yarısı dedeyi uyandırıyor. Dede babayı uyandırıyor, Polise haber veriliyor vs. Telefonlar durmadan calmaya baslayınca biz korkudan mevzuyu anlayıp arabayı ara sokakta bıraktık kactık. Benim arkadas korkudan telefonları acmıyor vs. is daha kotuye gidiyor sabahın dordunde arabayı bıraktık kaçak gibi tabanvay yuruyoruz 2.5 saat sonra okula gitmemiz gerek. Prensiplere ters geldi aradım arkadaşın babasını ben konustum. Abi arabayı biz kacırdık ozur dileriz vs. dil doktuk. Arabayı sabaha karsı geri goturduk.
O son sefer sabaha karsı kapı onunde yine cantadan pijamayı giyip eve girdim onca olay sonrası. O saatte gun aydınlanmak uzereyken babayla koridorda karsılastık iyi mi. Gunaydın baba su icmeye kalktıydım deyip odaya girdim ama afedersin yusuf yusuf kalp carpıyor. Hey gidi genclik.
Pedala bakmaya gerek yok sakalıda gormeye gerek yok. Arabaya bin yeter, köpügü gor yeter.
Saygılar.
Bu konu birseyi aklıma getirdi. Seneler once lise caglarındayız. Cok yakın arkadasım Bora var. Okul servisinde Dedemin Toyotası var, kacırıp araba kullanmayı ogrenelim mi dedi. Tamam dedim. Filmlerdeki gibi saatlerimizi ayarladık.
Benim baba ile iliskim boyle isci patron arasındaki iliski gibi. Oyle simdiki baba ve cocuklar gibi arkadas havamız yok. Adam katı ve despot. Hani evden kacarken yakalansak ne yapar ne tepki verir bilemiyorum.
Sabahın 2sine kadar evde herkesin uyumasını bekledim. Kıyafetli cantamı hazırlamıstım. Koridorda pijamalarla surunerek, alnımdan ter gelecek sekilde sokak kapısını sessiz sekilde acmaya calısarak pijamalarla sokak kapısının dısına cııktım. Kapı onunde cantadan kıyafetleri degistirip ortamdan tuydum.
Dısarıda arkadasla bulusup yakındaki dededisinin evine gittik ve o Toyotayı kacırdık. Garaj cıkısı egimli yokus. Arkadas dedi ben kullanamam sen kullan. Hayatımızda araba kullanmamısız, o yokusa bakınca aklıma ilk gelen bu karanlıkta o pedalları nasıl gorecem bu yokustan nasıl cıkacam...
Simdi seneler sonra araba kullananıcıları guluyordur, pedallar karanlıkta olsa ne yazar aydınlıkta olsa ne yazar, bakmıyoruz nasıl olsa diye. Ama o ilk araba kullanısında inanın stresim oydu.
Bu seffaf tıras urunleri ile sakalı goreyim mevzusuda, bana bu karanlıkta pedal mevzusunu hatırlattı. İnanın kas hafızanız olustuktan sonra bunlara hic gerek duymayacaksınız. Kendi yuzunuzun sakal cıkıs yonlerini ve bu yonlere gore tıras olmayı bir zaman oturtup tekrarladıktan sonra, tıras olurken tırası bile dusunmeyeceksiniz. Muzikle zevkle belki baska hayallere dalmıs dusunurken tırasınız olup bitecek. Aynı arabanın yolu bulması gibi. Eve gelirsin ama nasıl geldigini cok bilmezsin. Kas hafızasıdır.
Arabaya ne oldu derseniz, 5-6 kere kacırdık. Bir gun giris kattaki komsu bizi hırsız sanmıs, sonunda bir gece yarısı dedeyi uyandırıyor. Dede babayı uyandırıyor, Polise haber veriliyor vs. Telefonlar durmadan calmaya baslayınca biz korkudan mevzuyu anlayıp arabayı ara sokakta bıraktık kactık. Benim arkadas korkudan telefonları acmıyor vs. is daha kotuye gidiyor sabahın dordunde arabayı bıraktık kaçak gibi tabanvay yuruyoruz 2.5 saat sonra okula gitmemiz gerek. Prensiplere ters geldi aradım arkadaşın babasını ben konustum. Abi arabayı biz kacırdık ozur dileriz vs. dil doktuk. Arabayı sabaha karsı geri goturduk.
O son sefer sabaha karsı kapı onunde yine cantadan pijamayı giyip eve girdim onca olay sonrası. O saatte gun aydınlanmak uzereyken babayla koridorda karsılastık iyi mi. Gunaydın baba su icmeye kalktıydım deyip odaya girdim ama afedersin yusuf yusuf kalp carpıyor. Hey gidi genclik.
Pedala bakmaya gerek yok sakalıda gormeye gerek yok. Arabaya bin yeter, köpügü gor yeter.
Saygılar.
Tişikkirlir Sipirmin.