13/01/2019, Saat: 02:18
(13/01/2019, Saat: 00:12)kokopelli Adlı Kullanıcıdan Alıntı: Bu çok doğru. Herkesin kendine ait alanının, zamanının olması kesinlikle şart. Abartırsanız biraz soğukluk oluyor gerçi.
O doğru ama bu da öyle. Bir noktadan sonra tanıdığınız, sevdiğiniz insanları bir bir kaybetmek insana koyuyor. Hayır, önce anlamıyorsunuz belki ama sonrasında insan aslında cocuklugunuzdaki sizin adım adım yalnız kaldığını anlıyor. Evliliğinizin bu boşluğu ne kadar doldurabildigi ise hala muammalı. Bekarlık daha da zor olmalı. Belki ancak kalabalik bir aileyseniz.
---
Ps: Yalnız kalmamak için çocuk yapabilirsiniz tabi
Yalnız kalmamak değil aslında. Konu çocuk filan da değil. Aile kuran biri, kendi aile büyüklerini kaybettiğinde bunun acısını, duygusal zorluğunu bekar bir insandan daha az yaşadığını gözlemliyorum. İlk zamanları saymıyorum tabii ki. Ama sonraki süreçte yalnız insan bunun duygusal zorluğunu daha çok yaşıyor. Tabii bekarlığında kendine göre ayrı güzelliği var. Ama dediğim gibi belli bir yaştan sonra bekarlık sultanlıktır diyemiyorsunuz, çünkü duygularınız çok farklılaşıyor. En azından benim çevremde olan yaşı 50'yi geçmiş bir çok abilerim ''şimdiki kafam olsa'' sözcüğünü daha sık kullanmaya başlıyor. O yaştan sonra yapılan evliliğin ne üzerine yapıldığı da tartışılır tabi, orası da ayrı bir konu...
