Ölüm Döşeğinde Son Pişmanlıklar
#1
Sad 
Avusturyalı Bronnie Ware 8 yıl boyunca İngiltere’nin güneydoğusundaki bir kentte, palyatif bakım hemşiresi olarak çalışmış.
Yani ölmek üzere olan hastaların son birkaç haftasına refakat etmiş. Ware bir anlamda, birçok insanın hayatının son faslına hangi duygu ve düşüncelerin damgasını vurduğuna uzun yıllar tanık olmuş.
Bronnie Ware edindiği bu tecrübeleri, hastaları ile dertleşmelerinden çıkardığı sonuçları, bir kitapta derlemiş.
Hemşire Ware “Inspiration and Chai” adlı blokunda amacının ömrü önünde uzanan diğer insanlara ilham vermek olduğunu paylaşıyor. Şimdilik sadece İngilizce baskısı bulunan kitabın adı “The Top Five Regrets of Dying”. Ölmek üzere olanların en büyük beş pişmanlığı, sırasıyla şöyle:

1. “Keşke kendi hayatımı yaşama cesaretini gösterebilseydim”
“Hayatının noktalanmak üzere olduğunu anlayan insanın, birçok hayalinin gerçekleşmediğini görmesi kolaylaşıyor. Benim refakat ettiğim, ölmek üzere olan hastaların çoğu, hayallerinin yarısını bile gerçekleştirememişti ve hepsi bunun en büyük sorumlusunun kendisi olduğunun farkında olarak hayata veda etti. Çünkü her biri çeşitli nedenlerden ötürü, kendi istedikleri hayatı yaşayacakları yerde başkalarının onlardan beklediği hayatı yaşamıştı.”

2. “Keşke o kadar çok çalışmasaydım”
“Ölümüne refakat ettiğim bütün erkek hastalarımın pişman olduğu ortak şey vardı. Hepsi evlatlarının çocukluk dönemini kaçırdıkları ve karısına daha fazla zaman ayıramadığı için pişmanlık duyuyordu. Gerçi kadınlar da aynı pişmanlığı dile getiriyordu ama çoğu ileri yaşlarda olduğu için, bu kadınların çok azı hayatı boyunca tam mesaili bir işte çalışmıştı. Ama erkekler istisnasız, iş dünyasının tekdüzeliği içinde o kadar çok zaman geçirdiği için pişmandı.”

3. “Keşke duygularımı açıklama cesareti gösterebilseydim”
“İlgilendiğim birçok kişi, hayatı boyunca durup dururken ‘ortamın ahenkini bozmamak’ adına duygularını bastırmış. O nedenle de ortalama bir mutluluk yakalayabilmişler ama hiçbir zaman olmak istedikleri kişi olamamışlardı. Ve bence yakalandıkları birçok hastalığa da işte bu hayata küskünlük ve memnuniyetsizlik sebebiyet vermişti.”
4. ”Keşke arkadaşlarımla daha fazla görüşseydim”
“Hastalarımın büyük bir kısmı, hayatlarının son haftasında sahip oldukları arkadaşlıkların ne kadar değerli olduğunu anladılar. Ama hemen hepsinin hayatı o kadar yoğun bir tempo ile geçmişti ki arkadaşlarını yıllar boyunca ihmal etmiş ve çoğu ile iletişimi kaybetmişlerdi. Ve maalesef birçoğuna, hayatına nokta koymadan önce eski arkadaşlarına ulaşmak ve onları bir kez daha görmek kısmet olmadı. Tecrübelerime dayanarak şunu kesinlikle söyleyebilirim: Ölmek üzere olan her insan, eski arkadaşlarını özlüyor.”

5. “Keşke daha mutlu olmama izin verseydim”
“Birçok insan hayatının son evresinde aslında ‘mutluluk’un kişisel bir tercih olduğunun farkına varıyor. Oysa insanlar hayatları boyunca mutluluğu keşfetmek yerine, eski alışkanlık ve kalıpları devam ettirerek yaşıyor. Değişim korkusu insanları kendi kendilerini aldatmaya kadar götürüyor ve birçok kişi, sürdürdüğü hayattan mutlu olduğuna hem çevresini hem de kendini inandırıyor. Hem de içlerinde bir yerlerde, bütün kalbiyle gülmek ve yeniden hayattan tat almak için büyük bir özlem duymalarına rağmen.”

Derleyen: Başak Demir (Kaynak: Bronnie Ware’ in ‘Inspiration and Chai’ adlı blogu)

http://dunyalilar.org/son-pismanligin-ki...yazdi.html
“Kesin bilgi ancak çok az bildiğimiz zaman mümkündür. Bilgi miktarımız arttığında şüphemiz de artar.”
Goethe
Cevapla
#2
bende sanırım daha farklı olurdu...

keşke lahmacun söyleseydik gelirdi şimdiye kadar diye üzülürüm ben giderayak...

saate baka baka giderim Blush
Bir de böyle düşün - Büyük Hilmi
WWW
Cevapla
#3
İçimi kararttı bu konu yinede ilginç,idam mahkumları ne düşünür acaba ?
Mancho Üstadım,diyet yüzünden mi böyle karamsar konu seçtiniz Blush B kompleks vitamin alın Smile
Cevapla
#4
Bu hastalara ikinci bir şans verilseydi yine keşkeler ile başlayan cümleler kurarlardı. Verdiğimiz kararları verdiğimiz zamanın şartları ile değerlendirmeliyiz. Geleceğe dair bir öngörümüz yok mevcut şartları, zamanın bize göstereceklerini düşünerek aklımızla bir takım kararlar veriyoruz.

Misal ben 20 sene sonra bugünü hatırlayıp keşke şunu şöyle yapmasaydım dedim. Bu bir noktada sayısal lotoda keşke şu numaraları oynasaydım o zaman kazanırdım demek gibi bir şey. Bir de ben bu 20 senede yeni tecrübeler edindim, yeni bilgiler öğrendim 20 sene önceki halime göre tabiki de daha akıllıyım. O zaman neden kendime haksızlık edeyim ki.

Yukarıdaki hastalar bence yılların onlara hiçbir şey öğretmediğini kabullenmek yerine hep geçmişe odaklanmışlar. Tamam peki hataların oldu ama bunları düzeltmek için ne yaptın?

Benim de pişman olduğum, yanlış yaptığım bir çok şey var ama geçmişe bakıp kendime haksızlık etmiyorum. Sonuçta böyle olcağını bilseydim öyle yapmazdım. Çünkü zamanla gelişen bir varlığım eğer geçmişime bakıp hatalar ve pişmanlıklar görmüyor olsaydım o zaman yıllarca yerimde saymış hayata dair hiç birşey öğrenmemiş olurdum.
Cevapla
#5
(13/11/2013, Saat: 01:43)McOrco Adlı Kullanıcıdan Alıntı: bende sanırım daha farklı olurdu...

keşke lahmacun söyleseydik gelirdi şimdiye kadar diye üzülürüm ben giderayak...

saate baka baka giderim Blush

Keşke MC söylemeyeydi gece gece canımı çektirdi yanında da ayran iyi giderdi olurdu Smile

GT-I9100 cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi
Every farewell is a new beginning.
Cevapla
#6
Kendimizi kandırmayalım. 5 madde de çok doğru.
“Kesin bilgi ancak çok az bildiğimiz zaman mümkündür. Bilgi miktarımız arttığında şüphemiz de artar.”
Goethe
Cevapla
#7
Bende @suhulet arkadaş gibi düşünüyorum aslında 10 sene önce verdiğin yanlış bir karar için, 10 sene önceki koşulların aynısına döndüğünde insan yine aynı kararı verecektir.

Ama niyeyse bu yazıyı okuyunca 5 maddeyi de şu an hissettim desem garip mi olur Big Grin
Hiç bir şey ummuyorum,
hiç bir şeyden korkmuyorum,
özgürüm..
Zorba
Cevapla
#8
(13/11/2013, Saat: 01:56)mancho Adlı Kullanıcıdan Alıntı: Kendimizi kandırmayalım. 5 madde de çok doğru.

Mancho üstadım ben insanların pişmanlıkları olmaz demedim aslında. Misal bunu şimdi farkettiyseniz ne güzel ama bundan 20 sene sonra yine keşke mutlu olmama izin verseydim derseniz bu doğru olmaz onu söylemek istedim sadece. Pişman olabilmeniz için hatalarınızın farkına varıp onları yapmayı bırakmanız gerekir.
Cevapla
#9
(13/11/2013, Saat: 02:04)Suhulet Adlı Kullanıcıdan Alıntı: Mancho üstadım ben insanların pişmanlıkları olmaz demedim aslında. Misal bunu şimdi farkettiyseniz ne güzel ama bundan 20 sene sonra yine keşke mutlu olmama izin verseydim derseniz bu doğru olmaz onu söylemek istedim sadece. Pişman olabilmeniz için hatalarınızın farkına varıp onları yapmayı bırakmanız gerekir.

Sevgili Suhulet dostum, aslında çoğumuz farkındayız yaptığımız hataların. Günlük kaygılar, koşuşturma, cesaretsizlik, çevre baskısı vs vs bile bile lades dememize neden oluyor bence.
“Kesin bilgi ancak çok az bildiğimiz zaman mümkündür. Bilgi miktarımız arttığında şüphemiz de artar.”
Goethe
Cevapla
#10
bunları dusunebılecek kadar planlı programlı
rahat olum dosegındeysem
sıkıntı yok demektır...

ne olumler var... Angel
Bir de böyle düşün - Büyük Hilmi
WWW
Cevapla


Hızlı Menü:


Konuyu Okuyanlar: