15/08/2020, Saat: 22:04
Herkese merhaba.
Aslında bu forumu yıllardır takip ediyorum, ama üye olmam, bu sene Mart ayında ilk klasik makinemi almamdan sonra oldu.
Tıraş maceram, henüz sakalımın olmadığı dönemlerde başladı aslında. Hafta sonları, o dönemlerde kullan-at tıraş bıçakları henüz Türkiye’de yeni peydah olduğu dönemlerde, yüzüme fırçayla babamın hazırladığı “lather”i sürüp (lather diyorum çünkü malesef Türkçe’de karşılığı yok, “köpük” deyip geçiyoruz) babamın artık kullanmadığı, Hindistan/Pakistan üretimi klasik makinelerle jiletsiz, o köpüğü kazıyordum.
Gerçekten tıraş olmaya ise 16 yaşımda elektrikli makinelerle başladım. O zamanlar yüzümde sakal değil, sadece tüyler vardı. Elektrikli makineyle başlamamın nedeni de cildiye uzmanı annemdi: “bu yaşta cildini kazımaya başlama” diye bunu önerdi ve aslında babamdan daha iyi bir rehber oldu. Elektrikli makineyle tıraş olurken duş sonrası değil, öncesi tıraş olmam gerektiğini, anlattı. O zamanlar Türkiye’de değil ama yurtdışında preshave pudralar vardı, kongrelere gittiğinde benim için bolca getirdi, tabi ki numune olduklarından 2-3 tıraşta bitiyorlardı, normal talk pudra kullanınca da özellikle boyun bölgemde inanılmaz bir tahriş yaşıyordum. Annem kırılmasın diye, gizli-saklı Gillette Sensor Excel aldım üniversitede. Zaten artık farklı şehirlerdeydik, nasıl tıraş olduğumu bilemezdi. Fakülte bitene kadar Mach3 çıktı piyasaya, onu da aldım, ama boynumdaki tahrişten bir türlü kurtulamadım. Babam dedi ki, “o jel-köpük ne haltsa konserve yemek gibi, hiç zevk vermez, madem jiletle tıraş oluyorsun, sabun/kremden şaşma (o zaman 60 yaşındaydı) bu yaşıma kadar toplasan 2-3 defa kullandım onları, o da mecburiyetten”. Aydınlanıp, zaten çocukluktan aşina olduğum fırça-sabuna geçtim. 14 yıl oluyor, en son geçen hafta bir toplantıya gittiğimde unuttuğum için marketten hazır jel aldım, lanet ettim.
Teknoloji gelişti, ıslak-kuru elektrikli makineler çıktı piyasaya onları denedim, Fusion çıktı, çeşitli firmalar farklı saplar sürdüler piyasaya. Hepsini denedim. Evimde bir tıraş müzesi var ve tam bir “Türk cehennemi” fıkrası gibi. Tahriş olmasa, sakal kesilmiyor, sakal kesilse yüzüm yanıyor, hiçbiri olmasa, batığı-kesiği bitmiyordu. Yok hiçbiri ile olmadı. Bir gün instagramda Mühle ile karşılaştım, böyle metal oyuncakları hep sevdim, saat, kalem, satranç takımı, hatta metal cüzdanlar hoşuma gider hep. Ne kaybederim, en fazla geri dönerim diye aldım klasik makinemi. Yıllardır, yok sabundu, yok köpüktü, yok kremdi diye boşuna uğraşmışım...
Aslında bu forumu yıllardır takip ediyorum, ama üye olmam, bu sene Mart ayında ilk klasik makinemi almamdan sonra oldu.
Tıraş maceram, henüz sakalımın olmadığı dönemlerde başladı aslında. Hafta sonları, o dönemlerde kullan-at tıraş bıçakları henüz Türkiye’de yeni peydah olduğu dönemlerde, yüzüme fırçayla babamın hazırladığı “lather”i sürüp (lather diyorum çünkü malesef Türkçe’de karşılığı yok, “köpük” deyip geçiyoruz) babamın artık kullanmadığı, Hindistan/Pakistan üretimi klasik makinelerle jiletsiz, o köpüğü kazıyordum.
Gerçekten tıraş olmaya ise 16 yaşımda elektrikli makinelerle başladım. O zamanlar yüzümde sakal değil, sadece tüyler vardı. Elektrikli makineyle başlamamın nedeni de cildiye uzmanı annemdi: “bu yaşta cildini kazımaya başlama” diye bunu önerdi ve aslında babamdan daha iyi bir rehber oldu. Elektrikli makineyle tıraş olurken duş sonrası değil, öncesi tıraş olmam gerektiğini, anlattı. O zamanlar Türkiye’de değil ama yurtdışında preshave pudralar vardı, kongrelere gittiğinde benim için bolca getirdi, tabi ki numune olduklarından 2-3 tıraşta bitiyorlardı, normal talk pudra kullanınca da özellikle boyun bölgemde inanılmaz bir tahriş yaşıyordum. Annem kırılmasın diye, gizli-saklı Gillette Sensor Excel aldım üniversitede. Zaten artık farklı şehirlerdeydik, nasıl tıraş olduğumu bilemezdi. Fakülte bitene kadar Mach3 çıktı piyasaya, onu da aldım, ama boynumdaki tahrişten bir türlü kurtulamadım. Babam dedi ki, “o jel-köpük ne haltsa konserve yemek gibi, hiç zevk vermez, madem jiletle tıraş oluyorsun, sabun/kremden şaşma (o zaman 60 yaşındaydı) bu yaşıma kadar toplasan 2-3 defa kullandım onları, o da mecburiyetten”. Aydınlanıp, zaten çocukluktan aşina olduğum fırça-sabuna geçtim. 14 yıl oluyor, en son geçen hafta bir toplantıya gittiğimde unuttuğum için marketten hazır jel aldım, lanet ettim.
Teknoloji gelişti, ıslak-kuru elektrikli makineler çıktı piyasaya onları denedim, Fusion çıktı, çeşitli firmalar farklı saplar sürdüler piyasaya. Hepsini denedim. Evimde bir tıraş müzesi var ve tam bir “Türk cehennemi” fıkrası gibi. Tahriş olmasa, sakal kesilmiyor, sakal kesilse yüzüm yanıyor, hiçbiri olmasa, batığı-kesiği bitmiyordu. Yok hiçbiri ile olmadı. Bir gün instagramda Mühle ile karşılaştım, böyle metal oyuncakları hep sevdim, saat, kalem, satranç takımı, hatta metal cüzdanlar hoşuma gider hep. Ne kaybederim, en fazla geri dönerim diye aldım klasik makinemi. Yıllardır, yok sabundu, yok köpüktü, yok kremdi diye boşuna uğraşmışım...
